Dwangmaatregelen-arm-beleid

Noorderhart streeft naar een zorgcultuur waar zo weinig mogelijk vrijheidsbeperkende maatregelen worden toegepast en enkel in uitzonderlijke situaties worden gebruikt. De indicaties voor het uitvoeren van vrijheidsbeperkende maatregelen zijn:
 

•  Veiligheid van de persoon zelf en/of anderen komt in het gedrang (vb.: hevige agitatie met kans op verwondingen, agressie, uitputting, op straat lopen ...). 

OF

• Risico op onderbreking van een levensnoodzakelijke therapie (uittrekken van een infuus, maagsonde).

EN 

• Er geen alternatieven mogelijk zijn. 

In Noorderhart zijn al preventieve maatregelen aanwezig om geen dwangmaatregelen toe te passen zoals bijvoorbeeld halve deuren (op geriatrie), DAZA-systemen (noodoproep), etc. 

Wat betekent dit concreet?

Dwangmaatregelen zijn maatregelen die toegepast worden wanneer, na grondige evaluatie, beslist wordt dat een patiënt een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving. Een dwangmaatregel legt een beperking op aan de patiënt, waardoor er terug een veilige situatie gecreëerd wordt.

Deze beslissing tot beperking gebeurt nooit door één zorgverlener. Dit is een weloverwogen keuze die gebeurt in overleg met de arts, verpleegkundige, patiënt en indien mogelijk de familie. In acute situaties (o.a. op spoedgevallen) is dit laatste erg moeilijk. De familie of naaste zal dan bij een eerstvolgende contact op de hoogte gebracht worden. Er wordt eerst samen gekeken naar alle mogelijke alternatieven, en wanneer er geen andere optie is, wordt er op maat van de patiënt een vrijheidsbeperking gezocht waar elke partij zich in kan vinden. 

Een dwangmaatregel wordt altijd genoteerd in het elektronisch patiëntendossier en op regelmatige basis (afhankelijk van het soort maatregel) opnieuw geëvalueerd , zodat er op snelle wijze een stopzetting kan plaatsvinden. Nadien wordt er een nabespreking gehouden met de patiënt en de familie. 

Mogelijke dwangmaatregelen

Fysieke fixatie (beperken van de bewegingvrijheid)

Fysieke fixatie is elke handeling en elk gebruik van materiaal die de bewegingsvrijheid van een patiënt beperken door bijv. enkel- of polsbanden, fixatievest, lendengordel, beschermhandschoenen, verpleegdeken, bedhekken of een voorzettafel.

Meer informatie over fysieke fixatie vindt u in de brochure (of zie onderaan bij downloads).

Dwangmedicatie (toedienen van medicatie om de bewustheidsstaat van de patiënt te verlagen)

Dwangmedicatie is medicatie die tegen de wil van de patiënt wordt toegediend om prikkels te verhinderen en de bewegingsdrang te reguleren. Dwangmedicatie wordt altijd om therapeutische redenen toegediend. 

Bij extreme aanwezigheid van risicogedrag, dat kan leiden tot lichamelijk letsel bij zichzelf of anderen, kan overgegaan worden tot het toepassen van vrijheidsbeperkende maatregelen. De toepassing hiervan is steeds zo kort mogelijk en indien andere maatregelen niet uitvoerbaar zijn. Voor meer informatie hierover kan u terecht bij het team op de psychiatrische verblijfsafdeling (PAAZ) van Noorderhart Mariaziekenhuis. 

Afzondering (isolatie)

Het afzonderen (isoleren) van een patiënt in een isolatiekamer is een noodmaatregel die enkel gebruikt wordt om een adequate behandeling onder continu toezicht mogelijk te maken. Er is een isolatiekamer op de spoedgevallendienst en op de psychiatrische verblijfsafdeling (PAAZ) van Noorderhart Mariaziekenhuis.
Specifieke informatie over het afzonderings-arm-beleid op de PAAZ, vindt u in de onthaalbrochures van deze eenheid.

Isolatie kan ook betekenen dat we voorzorgen nemen bij besmettingsgevaar, om de patiënt zelf, of de medepatiënten en bezoekers te beschermen. Deze vorm van (besmettings)isolatie valt niet onder de vrijheidsbeperkende maatregelen.

Informatiebrochures